Dat is de conclusie van de orthopeed nadat hij de laatste foto's heeft gezien, de stabiliteit heeft gecheckt (prima) de buiging gemeten (120 graden), de strekking beoordeeld (heel goed). Wat deze knie betreft: zijn werk is af.
Die constatering sluit een periode af, ook al is de knie voor mezelf nog niet klaar. Er valt nog veel vooruitgang te boeken in functionaliteit en kracht. Dat moet ik zelf doen, met ondersteuning van de fysiotherapeut.
De laatste paar weken keert het gewone leven weer terug. De knie bepaalt niet meer m'n doen en laten. Op een ochtend realiseerde ik me dat de stijfheid die me een paar maanden lang startproblemen gaf, verdwenen was. Niet van de een op de andere dag maar heel geleidelijk. Ik had er geen erg in. Vorige week gingen we boodschappen doen en onderweg ontdekte ik dat ik mijn krukken was vergeten. Het winkelen ging er even goed om. Dit weekend had ik na een middag klussen niet meer de pijn die ik voor de operatie voelde als ik langer dan een half uur stond of liep.
Het is nu tijd om vooruit te kijken: dit was één knie, wat zal de volgende stap zijn? Wordt vervolgd.
Ruim negen weken na de operatie rijd ik weer in de auto en kan ik weer gewoon fietsen. Ik ben weer mobiel en kan zelfstandig de deur uit: zonder brengen/halen voor m'n werk op pad of met een vriendin naar de film.
Lopen doe ik voornamelijk zonder krukken; alleen wanneer ik de deur uit ga neem ik ze mee.
Ik geniet van de vrijheid die deze herwonnen mobiliteit met zich meebrengt.
Maar er is een keerzijde. Niet alles wat ik kan, kan ook voor de knie. Naarmate ik meer kan, doe ik meer. Dat is belastend voor m'n knie. Soms te belastend en dat voel ik. Het is een voortdurend zoeken van evenwicht tussen kunnen en aankunnen. Even een pas op de plaats maken is lastiger dan een stap vooruit zetten.
De knie die bedoeld is om makkelijker te bewegen, veroorzaakt vooralsnog last op verschillende fronten. Pijn bij het lopen vanwege de vernieuwde knieschijf. De zwelling die de bewegelijkheid belemmert. Een stramme stijfheid die etterlijke keren per dag overwonnen moet worden. Verminderde spierkracht. Deze euvels hangen natuurlijk met elkaar samen en horen er bij. Ze zorgen er echter voor dat ik nog niet echt voor de lol de deur uit stap. De functionele loopjes zijn voorlopig voldoende. Vooral 's ochtends lijkt het of het buigen weer vanaf 0 opgebouwd moet worden. Na een nacht rust (hoewel, goed slapen heb ik ook nog niet onder de knie) is het even doorbijten om de buiging van de vorige dag terug te halen.
Volgens de fysiotherapeut is het goed om elk uur buig- en strekoefeningen te doen. Kortom, het is hard werken om uiteindelijk plezier van de nieuwe knie te krijgen.
