Ruim negen weken na de operatie rijd ik weer in de auto en kan ik weer gewoon fietsen. Ik ben weer mobiel en kan zelfstandig de deur uit: zonder brengen/halen voor m'n werk op pad of met een vriendin naar de film.
Lopen doe ik voornamelijk zonder krukken; alleen wanneer ik de deur uit ga neem ik ze mee.
Ik geniet van de vrijheid die deze herwonnen mobiliteit met zich meebrengt.
Maar er is een keerzijde. Niet alles wat ik kan, kan ook voor de knie. Naarmate ik meer kan, doe ik meer. Dat is belastend voor m'n knie. Soms te belastend en dat voel ik. Het is een voortdurend zoeken van evenwicht tussen kunnen en aankunnen. Even een pas op de plaats maken is lastiger dan een stap vooruit zetten.